Opieka duchowa w medycynie: duchowość a postrzeganie choroby, radzenie sobie z cierpieniem – ankietowe badanie ilościowe na polskiej populacji dorosłych chorych przewlekle

Maciej Wiktor Klimasiński1, Joanna Theda2, Szczepan Cofta3, Daria Springer3, Katarzyna Wieczorowska-Tobis4
1 Szpital Miejski im. Franciszka Raszei w Poznaniu
2 Student Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
3 Katedra i Klinika Pulmonologii, Alergologii oraz Onkologii Pulmonologicznej, Szpital Kliniczny Przemie- nienia Pańskiego, UM Poznań
4 Katedra i Klinika Medycyny Paliatywnej, UM Poznań
Sztuka Leczenia 2020, nr 1, ss. 9–18, DOI 10.34938/h1k9-t164

Streszczenie

Opieka duchowa jest odpowiedzią na potrzeby duchowe chorych. Aby rozwijać tę dziedzinę w Polsce, potrzebne jest rozpoznanie, co jest dla polskich pacjentów najbardziej pomocne. Celem pracy jest ustalenie, jak duchowość wpływa na postrzeganie choroby przewlekłej oraz jakie czynności podejmują chorzy, aby radzić sobie z cierpieniem. W badaniu ankietowym opartym na autorskim kwestionariuszu uczestniczyło 204 pacjentów.
Dla ponad połowy wiara stanowiła źródło wsparcia w chorobie. Najczęściej wybieranym przekonaniem było to, że Bóg ma plan na ich życie i nie dopuścił choroby bez powodu. Najczęściej podejmowanymi przez chorych czynnościami duchowymi były: modlitwa, przyjmowanie sakramentów i uczestnictwo w nabożeństwach. Najsilniejszym predyktorem dla podejmowania tych praktyk było postrzeganie wiary jako źródła wsparcia w chorobie. Otrzymane wyniki wskazują na to, że perspektywa duchowa umożliwia wierzącym pacjentom nadanie sensu trudnemu doświadczeniu choroby. Dlatego należy wspierać ich w korzystaniu z zasobów religijnych. Natomiast do pozostałych chorych szczególnie kierować należy pozareligijną opiekę duchową.

pobierz pdf